NEKE NEDOUMICE U VEZI SA POTREBOM KONKRETIZACIJE SUBJEKTIVNE STRANE KRIVIČNOG DJELA U DISPOZITIVU OPTUŽNICE

Apstrakt

Da bi se prema počiniocu krivičnog djela mogla izreći adekvatna krivično-pravna sankcija, potrebno je prethodno, van razumne sumnje tj. sa potpunom sigurnošću utvrditi da je krivično djelo počinio, ne samo u objektivnom smislu (preduzeo krivično-pravnu radnju opisanu u dispozitivu optužnice) nego i u subjektivnom smislu (u vrsti i stepenu krivnje opisanom u dispozitivu optužnice), uz pretpostavku da činjenični opis krivičnog djela u dispozitivu optužnice (i u objektivnom i u subjektivnom smislu) sadrži sve bitne elemente bića odnosnog krivičnog djela kao i druge elemente od kojih zavisi egzistencija odnosnog krivičnog djela (npr. objektivni uslov inkriminacije) ili primjena krivičnog materijalnog i procesnog zakonodavstva u konkretnoj stvari. Samo u tako činjenično i pravno postavljenoj situaciji, može se pristupiti realizovanju načela zakonitosti i načela krivice u konkretnom krivičnom predmetu. U suprotnom, (činjenični) opis djela u dispozitivu optužnice ne sadrži sve zakonom propisane elemente krivičnog djela, bilo da se radi o nedostatku opštih ili posebnih elemenata bića odnosnog krivičnog djela, pa tako opisano djelo u dispozitivu optužnice (i) nije krivično djelo, a što dovodi do oslobađajuće presude. Međutim, ono što je u sudskoj praksi dovodilo do nedoumica, pa samim tim i različitog postupanja tužilaštava i sudova u konkretnim situacijama, jeste pitanje da li činjenični opis krivičnog djela u dispozitivu optužnice, treba da sadrži jasan i precizan opis psihičkog odnosa počinioca prema istom (subjektivna strana krivičnog djela) ili ne? Odgovor na ovo pitanje nije jednostavan, kod toga da nije moguće izvesti jedno
generalno pravilo koje, već na prvu, ne bi imalo više mogućih izuzetaka.