OSVRT NA PRIMJENU POJEDINIH ODREDABA ZAKONA O IZVRŠNOM POSTUPKU REPUBLIKE SRPSKE – NEKA SPORNA PITANJA U SUDSKOJ PRAKSI

Apstrakt

Izvršni postupak kao postupak prinudnog ostvarivanja potraživanja treba biti normativno, odnosno zakonski koncipiran tako da na najefikasniji način obezbijedi prinudno ostvarivanje potraživanja. Ovaj postupak treba da omogući subjektima prava kao povjeriocima pravnu zaštitu koja u izvršnom postupku dobija svoju punu i konačnu materijalizaciju. U navedenom cilju zakonodavac mora voditi računa o tome da se Zakon o izvršnom postupku ne smije posmatrati van konteksta pravnog sistema kao cjeline, što podrazumijeva da se navedeni zakon ne može donositi a ni tumačiti i primjenjivati izolovano u odnosu na druge norme u okviru pravnog sistema države. Drugim riječima, tek suštinskim jedinstvom normi izvršnog procesnog prava sa normama Zakona o parničnom postupku koje se na odgovarajući način primjenjuju u izvršnom postupku, te normama materijalnih propisa na čiju primjenu upućuje Zakon o izvršnom postupku u pogledu materijalnopravnih pretpostavki i posljedica provođenja izvršenja, može se govoriti o jednom sistemu koji omogućuje efikasnu i potpunu pravnu zaštitu. S tim u vezi, u ovom radu kritički ćemo se osvrnuti na pojedine odredbe Zakona o izvršnom postupku Republike Srpske, te odredbe drugih, za izvršni postupak relevantnih propisa, ukazujući na nedoumice sa kojma se izvršni sudovi suočavaju prilikom tumačenja i primjene istih, a sve u cilju njihovog preispitivanja i davanja de lege ferenda prijedloga.